-        ما را مَزدیَسنا خوانند چون که خداوند یکتایی را که پرستش می کنیم «مزدا» نام دارد.

-        ما را زرتشتی خوانند برای این که بنیان گزار دین ما اَشو زرتشت بوده است.

-        ما را بِهدین نامند چون یکی از نام های دین ما در اوستا (دَینیا وَنگهویا) «دینِ بِه» یا «بهدین» است.

-    ما را پارسی گویند زیرا یکی از نبیرگان هوشنگ شاه که پارس نام داشت، نام خود را با استنانی که امروز فارس می گویند نهاد و بیشتر پادشاهان بزرگ که از این استان برخاستند همه خود را پارسی نامیده و کم کم مردم این سرزمین بنام پارسی خوانده شدند.

به خشنودی اهورامزدا جشن پاک مهرگان (جشن مهر و محبت و مهرورزی) در روز 10 مهر برگزار گردید. استقبال مردم بسیار بیشتر از سال گذشته بود و کاملن مشخص بود که سالن اجتماعات باغ مارکار دیگر توانایی و گنجایش مراجعین جهت برپایی چنین جشنی را ندارد و می بایست برای برپایی جشن های مشابه مانند سده (بهمن ماه) و سال آینده به فکر جای بزرگتری باشند.

ایدون باد - شادزی - بدرود

پیش از بیان نام ها پرسشی است: چرا 101 نام؟؟؟ مگر نمی توان همانند دین اسلام خدا را به یک نام (الله) نامید؟؟؟ در پاسخ با پرسشی دیگر بیان می کنم: آیا می توان او را فقط با یک واژه تعریف کرد؟؟؟ آیا واژه یی هست که همه معانی او را در خود داشته باشد؟؟؟ این 101 نام در واقع تعاریف و صفات خدا هستند که در نیایش ها و سرودهای دین زرتشت بکار می روند. پروردگار در دین زرتشت (اهورامزدا) نامیده می شود. همین موضوع باعث شده کوته فکران از روی نادانی به زرتشتیان تهمت چندخدایی بزنند حتا در واژه یزدان که جمع محسوب می شود در واقع منظور تعداد نیست بلکه جمع صفات خداست و آنها فکر می کنند (یزدان) به معنی (خدایان) است!!! در کتاب تاریخی چاپ جمهوری اسلامی که نویسنده آن یک آخوند روحانی بود در قسمت نقد دیگر ادیان با تکیه بر همین واژه یزدان به راحتی دین زرتشت را دین چندخدایی معرفی کرد و آن را به ذباله تاریخ انداخت و پس از رد دیگر ادیان به سراغ دین اسلام رفت!!!

2 پوزش: 1- به دلیل طولانی شدن متن در دو قسمت آورده می شود. 2- به دلیل نداشتن حرکت بر روی واژه ها تلفظ درست آنها ممکن نیست برای داشته بیشتر به کتاب (بدانیم و سربلند باشیم) مراجعه نمایید.

جالب این که در این معانی حتا یک بار هم دیده نمی شود که از او به عنوان تنبیه کننده - مجازات کننده - از بین برنده و کلن منفی نام برده شده باشد. او دوست داشتنی است:

1- ایزد                  سزاوار ستایش

2- هروسپ توان    توانای کل

3- هروسپ آگاه     دانای کل

4- هروسپ خدا     دارنده کل

5- ابده                  بی آغاز

6- ابی انجام         بی پایان

7- بنست              بنیاد و اساس کل

8- فراختن ته        بسیار ژرف

9- جمغ                پیشرو

10- فراژتره           فرازتر – بالاتر

11- توم اویژ           پاک ترین

12- ابرونت            موجود در هر ذره یی

13- پروندا              پیرامون همه چیز

14- ان ایاپ            ناپیدا

15- هم ایاپ           همه جا هست

16- آدرو                 راست

17- گیرا                  دستگیر

18- اچم                  خودآفریده

19- چمنا                 آفریننده کل

20- سپنا                 مقدس

21- افزا                   افزاینده

22- ناشا                  رویاننده

23- پرورا                  پرورش دهنده

24- پانا                     پناه دهنده – نگاه دار

25- آیین آیینه            پیدا و پدیدار

26- ان آیینه              ناپیدا – بی شکل

27- خراشیدتوم        استوارترین

28- مینوتوم             روحانی ترین

29- واسنا                دوست داشتنی ترین

30- هروسپ توم      هستی کل

 31- هوسپاس     سزاوار سپاس

32- امید              امید – آرزو

33- هرنیک فره    دارنده فر

34- بیش ترنا        رنج زدا

35- تروبیش         رنج زداترین

36- انوشک         بی مرگ – جاویدان

37- فرشک         فرازنده

38- پژوهیده        جستجوشده

39- خاور             بردبار

40- اوه خشیا      بخشاینده

41- ابرزا              آفریننده بزرگ

42- استوه          ستوه ناپذیر

43- رخوا              بی نیاز

44- ورون             دور دارنده تباهی

45- افریفته          فریفته نشدنی

46- بی فریفته     فریب ندهنده

47- ادویی            بی جفت

48- کامرد             صاحب اختیار

49- فرمان کام      خودکامه

50- ائیک تن          یگانه

51- افراموش         فراموش نکننده

52- امارنا               آمارگر

53- شنایا              شنونده

54- اترس              بی ترس

55- ابیش              بی آزار

56- افرازتوم          سرافرازترین

57- هم چون         همیشه یکسان

58- مینو ستی گر  آفریننده جهان مینوی

59- امینوگر            آفریننده جهان مادی

60- مینو نهفت        نهفته در مینو

61- آذربادگر            تبدیل کننده آتش به هوا

62- آذرنم گر           پدیدآورنده آتش از آب

63- بادآذرگر            پدیدآورنده هوا از آتش

64- بادنم گر             پدیدآورنده هوا از آب

65- بادگل گر            پدیدآورنده هوا از خاک

66- بادگردتوم          پدیدآورنده گردباد

67- آذرکبریت توم      پدیدآورنده آتش از گوگرد

68- بادگرجای           پدیدآورنده هوا در همه جا

69- آب توم               پدیدآورنده آب

70- گل آذرگر            پدیدآورنده خاک از آتش

71- گل بادگر             پدیدآورنده خاک از هوا

72- گل نم گر             پدیدآورنده خاک از آب

73- گرگر                   پدیدآورنده

74- گرآگر                  سازنده ای که ساخته نشده

75- گرآگرگر               سازنده آنچه سازنده سازد

76- آگرآگر                  نابودکننده نابودکنندگان

77- آگرآگرگر               نابودکننده پدیده ی نابودکنندگان

78- اگمان                   بی شک

79- ازمان                   ابدی

80- اخواب                  بی خواب

81- امیست هوشیار    همیشه هوشیار

82- پشتوتنا                 نگهدار تن

83- پدمانی                  پیمانه دار

84- چیر                       غالب

85- فیروزگر                  فاتح

86- اورمزد                    آفریننده بزرگ دانا

87- خداوند                    مالک

88- ابرین گهان توان        نیروی جهان بالایی

89- ابرین نوتوان             نیروی نو کننده جهان بالایی

90- وسپان                    نگاه دارنده همه

91- وسپار                     آورنده همه

92- اهو                         فرمانروای جهان

93- اوخشیدار                بخشنده

94- دادار                       دهنده

95- رایومند                    نورانی

96- خروهمند                فرهمند – باشکوه

97- کرفه گر                  نیکوکار

98- داور                       قاضی

99- بوختار                    نجات دهنده

100- فرشوگر               ترقی دهنده

101- هدهد                  اوست که اوست

با درود

بارها واژه های «دانشمندان اسلامی» یا «معماری اسلامی» را شنیده اید.

چندی از بچه ها با پافشاری های زیاد اصرار داشتند که با نگاهی به تعداد دانشمندان پس از اسلام می توان به برتر بودن این دین پی برد، هرچند بی ربط است اما لازم دیدم توضیحی داشته باشم:

1- در زمان باستان کتاب به گونه امروز وجود نداشت که آن هم بخواهد به معرفی و زندگینامه افراد بپردازد تا ما امروزه از وجود افراد دانشمند زمان پیش از اسلام باخبر بشویم.

2- دین و آیین و اعتقاد زرتشت هیچ گاه این اجازه را به افراد نمی داد تا کتابی را به خود اختصاص داده و بجای معرفی علم و دانش به معرفی یک شخص هرچند مفید بپردازد، بنابراین در کتابهای باقی مانده اثری از معرفی دانشمندان گذشته دیده نمی شود.

3- آیا با این همه هنری که در آثار و صنایع مختلف زمان ایران قبل از اسلام باقی مانده، باز هم این نتیجه را گرفت که در ایران آن زمان دانشمندی وجود نداشته؟

4- آیا کسی جرات این ادعا را دارد که بگوید اگر اسلام نبود بوعلی سینا و رازی و خیام و... بوجود نمیامدند؟

5- واژه «معماری اسلامی» به طور کل نادرست است. بجای آن می بایست از واژه «معماری ایرانی پس از اسلام» نام برد.

در پایان منظور نهایی من این است که همه اینها افتخارات ایرانیان است که در هر دوره هنر و استعداد خود را به اجرا درمیاورند. اگر این طور نیست چرا در کشورهای اسلامی دیگر چنین هنرهای معماری یا دانشمندان جهانی یا حتی تسلط به انرژی هسته ای بوجود نمی آید؟

بدرود

10 مهر

جشن مهرگان

بر همه شما ایرانیان

فرخنده باد

جشن «مهرگان» را از دیدگاه ارجمندی می توان تا اندازه ای با جشن نوروز برابر دانست. این جشن دارای ریشه ی کهن تاریخی و استوره ای بوده و به ایزد «مهر» وابسته است و همراه با آیین ویژه ی این ایزد، از میان آریایی ها به خاور رفته و تا امپراتوری روم رخنه کرده است. جشن مهرگان در روم کهن، روز پیدایش خورشید انگاشته شده و پس از رخنه ی آیین ترسایی(مسیحیت) در اروپا، با زادروز مهر توأم گردیده است.(یشت ها، ج۱، ص ۳۹۶)

جایگاه ایزد مهر در روم باستان چنان بود که ترسایان به ناچار جشن شب چله(یلدا) -یعنی زادروز مهر- را برابر با زادروز مسیح دانستند.!

این جشن در مهرروز(روز ۱۶ ام هر ماه) از مهرماه آغاز می شود و مردم در این روز برای شادباش گویی جشن، به خانه ی خویشان و آشنایان خود رفته و همچون بیشتر جشنهای ایرانی به شادی و خوردن میوه و آجیل و شیرینی می پردازند. خوردن میوه هایی چون انار، سیب، به، عناب، انگور و برپایی سفره ی ِ ویژه ی ِ جشن مهرگان که رنگارنگ است و بر سر آن اوستا/شاهنامه/دیوان حافظ/قرآن، سرمه دان، آیینه، شمع... گذاشته می شود، مرسوم است. پوشیدن پوشاک نو با رنگهای پاییزی چون سرخ/زرد/نارنجی در این جشن شایا(شایسته) است. جشن و شادی از ۱۶ مهرماه تا ۶ روز پس از آن دنبال می شود و به گفته ی دیگر روز ۱۶ام «مهرگان کوچک» و روز ۲۱ام «مهرگان بزرگ» است.